hayata dair

“Bir gün, bir bilge, kendi türleriyle uçmayı reddeden iki ayrı cins kuşa rastlar yol kenarında. Hayli merak eder bu iki farklı yaratığın nasıl olup da kendi aileleriyle, ait oldukları yerlerde yaşamak istemediklerini, nasıl olup da bir ´yabancı´yı kendi kardeşlerine yeğlediklerini. Biri karga, biri leylek…

O kadar farklıdır ki kuşlar, ihtimal veremez birbirlerini sevdiklerine, türdeşleriyle değil de birbirleriyle uçmayı yeğlediklerine. Öyle ya, karga dediğin kargalarla uçmalıdır, leylek dediğinse leyleklerle. Yaklaşır ve merakla inceler kuşları. Ta ki her ikisinin de topal olduğunu keşfedinceye kadar.

O zaman anlar ki, sahip oldukları değil, sahip olmadıklarıdır kimilerini birbirlerine yakın kılan. Topal kuşlar birbirlerinin ´eksik´lerini bilir ve  onları sömürmek ya da örtmek yerine kabullenirler öylesine

En sahici dostluklar, ortak varlıklar üzerine değil, ortak yoksunluklar üzerine kurulanlardır. Aynı şekilde zengin, aynı şekilde mesut olanların ortak paydaları sabun köpüğü gibidir uçar, söner. Ortak acı, ortak hüzün, ortak pürüzdür esas yakınlaştıran, yaklaştıran…”  Mesnevi.

Hz. Mevlana’nın dediği gibi: “Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguyu paylaşanlar anlaşır.“

Tutunmak
Pek çok neden bize neden ve ne için yaşadığımızı unutturuyor, pek çok neden de bunu zaten hiç öğrenememize sebep oluyor. Hayatı başarılı olmak, iyi bir kariyere sahip olmak, çok para kazanmak, çok yeri görmek, saygın bir mevkiye sahip olmak ya da bir sevgiliyle birlikte olmakla ölçmek ne kadar mantıklı diye düşünüyorum. Yoksa bunlar yürüdüğümüz yolun sonundaki hedefler değil de, nereye yürüdüğümüzü bilmediğimizden mutlu olmak için uydurduğumuz yalancı amaçlar mı? bütün bunlar boşlukta savrulmamak için tutunduğumuz sahte hedefler mi?

Elbette bunlar da gerekli ama hayatın amacı olabilirler mi?

Teknolojik kalpler
Arkadaş ya da sevgili olmak da, arkadaşından sevgilinden ayrılmak da artık o kadar hızlı gerçekleşiyor ki artık. Bilgisayarın bir tuşuna basmak gibi, bir anda silebiliyoruz herkesi.. Öylesine sahte güzelliklere tutunmaktansa asıl rotasını çizebilsek hayatın belki daha anlamlı olabilirdi.

Affetmek
Kimilerimiz hiç hata yapmadığını sanır, kimileri de hata yapmaktan ölesiye korkar. Halbuki öylesine doğal bir şey ki hata yapmak. Ne çok mağrur olmaya, ne de çok korkak olmaya gerek var. Ama sorun hata yapmakta değil. Hata yapanı affedebilmekte.

Neden telefonlarda ve bilgisyarlarda en çok ‘geri’ ve ‘silme’ tuşları yıpranır hiç düşündün mü?

Yalan ve Yalnızlık
Dil bilimcisi değilim ama etimoloji sevdiğim bir konu. Kelimelerin köklerini düşünmeyi seviyorum. Nedense yalan ve yalnız (eski dilde yalanız, yalanuz diye de geçer) kelimelerinin köklerinin benzeştiğini düşündüm. Sanki birbiriyle ilişkili gibiler. Sanki her yalan insanı yalnızlığa sürükleyen, insanın kendine vurduğu bir darbe. Sanki her yalan, yalnızlığa atılan bir adım.

Sevgi
Madem sevgi var etti bu dünyayı peki neden dünyada en az olan şey sevgi? Aslında düzeltiyorum sevgi az değil, para sevgisi, mal sevgisi, şehvet sevgisi çok fazla.. Peki insan sevgisi?
Nedenini ben söyleyeyim. İnsanı sevdiğin zaman onun da seni sevmesini istiyorsun. Ya sevmiyor üzülüyorsun ya seviyor ama kıymetini bilmiyor yine üzülüyorsun. Kıymet bilerek seven sayısı oldukça düşük. Ama bir eşyayı sevdiğinde onun da seni sevmesi gerekmiyor. Ona sahip olman yeterli. İnsana sahip olamıyorsun ancak sabırla onu kazanabiliyorsun. Tabi sabredebilirsen.