İbadete yaklaşım

Merhaba,
ibadetlere şekli şartlar olarak bakmak yerine onlardaki özü, ruhu kavramak daha doğru bir yaklaşım olacaktır. İnsan neden ibadet ettiğini iyi anlamalı. Örneğin ben senden her gün beş kere söylediğim yere el arabası ile kum taşımanı istesem sen de buna mecbur hissetsen belki bunu yaparsın ama sırf ben istiyorum diye, benim faydama olduğunu düşünerek ve istemeden yaparsın. Oysa bu kumun sana yapacağım bir ev için olduğunu bilseydin. Daha istekli, daha düzenli ve kendi faydana olduğunu düşünerek yapardın. O yüzden, bu tür -sanki pazarlık yapar gibi- şunu yapsam, şunu yapmasam olur mu tarzı soruların temelden yanlış olduğunu düşünüyorum.
Kaldı ki, bu soruya cevap verme noktasında göremem kendimi. Ancak şunu diyebilirim. Allah şirk dışında tüm günahları affedebileceğini söylüyor Kur’an’da. Demek oluyor ki biz samimi bir şekilde tevbe edersek, affedilebiliriz. Bu takdir Allah’a aittir. Ancak, demin dediğim gibi, bakış açımız, acaba neyden yırtabilirim ama yine de cennete girerim şeklinde olmamalı. Senin bu soruyu sorarken art niyetli olduğunu düşünmüyorum. Beni lütfen yanlış anlama. Ama ne yazık ki, bakış açımızın kökten eksikliği bizi yanlış sorular sormaya yöneltiyor.
İbadetlerle ilgili şu sözü yazmıştım yakınlarda. ‘İbadetler, Allah’ın insanlara yazdığı reçetelerdir. Düzenli kullanımda ruhu iyileştirir’ Bence meseleye bu şekilde bakmak daha doğru. Nasıl bir doktor sana bir ilaç yazıyor ve bunu almazsan çok kötü sonuçları olur diyor. Sen de bir tercihte bulunuyorsun. Ya ilacı alır iyileşirsin ya da almaz kötüleşirsin. İlacı düzenli alıp almıyor olmanın doktora bir faydası ya da zararı yok. Sana var.
İbadet etmek zor gelebilir tabi, herkesin kendi yaşamsal sıkıntıları var ancak bu dünyaya gelme amacımızı da unutmamamız gerekiyor. Neticede gündelik konular yarın unutuluyor, önemsizleşiyor. Zamanımızı daha çok önemli olan konulara ayırmaya gayret etmeliyiz.
Kur’an’ın gönderildiği döneme göre farklı bir dönemde yaşadığımız konusuna gelince. Evet belki o zamandan bugüne hayatta çok şey değişti, gelişti, insanları etkiledi ama insanın temel özellikleri hala aynı. Bunlarda bir değişiklik yok. Hala nefsimize yenik düşebilen, aklımızı kullanmayan, dünyevi hazlar peşinde koşan, aciz, kendi kendine yetemeyen varlıklarız. O sebeple artık bizim bazı şeyleri yapmamız gerekmez gibi bir sonuca gitmemiz doğru değil. Başörtüsü konusu İslama Göre Kadın İkinci Planda mı? başlıklı seride ele alacağım bir konu olduğundan burada başörtüsü zorunlu mu sorusunun cevabına girmiyorum.

Şu kadarını söyleyebilirim. Kur’an bize kalbimizin temiz olmasının yeterli olacağını söylemiyor. Kur’an iman edip salih amellerle imanımızı desteklememiz gerektiğini söylüyor. Ankebut 2-3 ayetlerinde insanların inandık demelerinin yeterli olmayacağını özellikle belirtiyor Allah. Eğer inandığımız şey, inandıklarımızı ibadet olarak hayatımıza tatbik edecek kadar, bize zor gelen şeyi yapacak kadar bizi motive etmiyorsa, o zaman imanımızda hala alacağımız mesafe var demektir.

Selamlar